Önce yapraklarım soldu tek tek,
sonra dallarım kurudu.
Bulutlar bana küskün...
Toprak, son nemini de paylaşıp benimle,
kuruyup gitti sessizce...
Köklerim son çırpınışını yaşarken,
bir serap gibi belirdin aniden...
Önce ağladın o ışıldayan gözlerinle,
gözyaşların doyurana kadar toprağı.
Sonra gülümsedin güneş gibi
ve yeşerttin solan düşlerimi...
Kayıt Tarihi : 9.4.2020 09:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Köklerim son çırpınışını yaşarken, bir serap gibi belirdin aniden...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!