Yeryüzünde Son Aşk Şiiri - Ferhat Yavuz

Toz olup dağılırlar kurduğum o rüyalar
Ne kadar bütünse de bir cam kırığı kadar

Hülyalarda gördüğüm ahir dünyam yıkılır
Bana ordan geriye yıkık dökük ben kalır

Kalbin kapılarını açamadım ya heyhat
Ne sana ait oldu ne de bana bu hayat

Mızrap tutarken bana yüreğinin bamteli
Koparasım var şimdi onu çalmayan eli

Yokluğunun saati takar boynuma yafta
Taburam son bir sözdür o altta ben ayakta

Şimdi uzaklığının yanından geçmez sırat
Gözünde bir yaşsam da hıçkırarak döküp at

Bir diken olup battım ayağına yalnızca
Ki hiç anlamadım da kıymetini kanımca

Senden başka bir söze lal oluyor dillerim
Diyar diyar gezerim dillerdedir hallerim

Bakarsın farkındasız sana çarpar da adım
Merhemine baş eğer kırık kolum kanadım

O bakış o dokunuş ve o bir su gibi ses
Yerini almaz oysa o olmaz hiç bir heves

Gel ısıt nerdesin yar gün soğuk ateş soğuk
Dört duvar içindeyim çığlıklar boğuk boğuk

İlahi bir güç ile göze çekildi perde
Gittin ya aralandı görür oldum her yerde

İstenmez mi bu sevda kor bir alev gibiyken
Yağmuruna kapandı yer koptu gökyüzünden

Mevsimler boynu bükük hep kış olur hep hazan
Yetimdir artık şehir rıhtım ağlar durmadan

Yolu kaybolmuş gibi uçar durur serçeler
Sanki sen diye öter biri tekinden beter

Baykuş,uğursuz sesi karanlıkta dağlarım
İçimde patlar durur bir bütün volkanlarım

Nasıl bir ruh bu Ya Rabb ruhum çalıda bir şal
Dur demeye yok yüzüm sussam da yanımda kal

Kurudu senden sonra o bembeyaz süt nehir
Kan gibi kızıl şimdi kirli paslı bir demir

Küstü bal arısına yaprak döker her çiçek
Bu bahar anlaşılan papatyasız geçecek

Dağlarda açmayacak kışın karda berivan
Dağ başlarım tarumar kartal yuvası viran

Fikre mahkum yalnızca yol giden ayaklarım
Savaş içinde yoksa beynim ve adımlarım

Benden sonra hangi el değebilir ki sana
Hem kim yanmaz ki değse bizde kalan yangına

Tarihin konuda tek tarafsız malzemesi
Günün geceye dönük bağlı tutsak sevgisi

Ne ben sana kavuştum ne gün gecenin oldu
Bu aşkı görenlerin gözünün feri soldu

Bir bakışlık can kaldı ruh dargın bedenime
Gücü yok durur kalbim gölgen çarpsa gözüme

Gayrı sen ne dersen de nefretindir bir yerim
Sensizlik sardıkça da acında deliririm

Faydasız bir inilti bu benim nağmelerim
Hiç bir ah-u zar seni getirmezde bilirim

Harlanır her dakika sönmez gönül ocağım
Silme alnımdan onu yoksa da yaz Allah'ım

Sen bilirsin içimi içim akmaz dilime
O düşünce aklıma sır düşer kalemime

Ne aşklar gördü dünya ne aşklar gömdü dünya
Adem'in dokunuşu o ilk değiş Havva'ya

Yeryüzünde ilk aşktı aşk o çift ile geldi
Yeryüzündeki son aşk ben ve sende tükendi