Yeryüzü Defteri Şiiri - Poyraz Özbey

Bir el gördüm gökyüzünde,
mürekkebi rüzgârdan,
satırları sonsuzluktan.

Her satıra bir dağ çizdi,
bir deniz, bir kıta,
sonra insanı koydu sayfanın en köşesine.

İnsanı yazarken tereddüt etti kalem;
bir nokta koydu önce,
sonra o noktaya bir kalp,
sonra o kalbe bir fırtına verdi.

Biz, o fırtınadan doğduk.
Düşlerimizle büyüdük,
yanlışlarımızla olgunlaştık,

her hatamız bir yıldız yaptı gökyüzüne.
Ve bir gün,
o el defteri kapatacak.
Dağlar silinecek, denizler susacak,
ama o yıldızlar kalacak
çünkü biz her seferinde
kendi kendimizi yeniden yazdık.