Şimdi en açık renginde gözlerin
Şimdi benimlesin tüm kaygılardan uzak
Anlatılmaz bir şey var aramızda hazin
Şiir gibi bir şey seninle yaşamak
Bulutsuz bir gökyüzüdür güzelliğin
Devamını Oku
Şimdi benimlesin tüm kaygılardan uzak
Anlatılmaz bir şey var aramızda hazin
Şiir gibi bir şey seninle yaşamak
Bulutsuz bir gökyüzüdür güzelliğin
........................................
ne kırlarda direnen çiçekler
ne kentlerde devleşen öfkeler
henüz elveda demediler....... SAYGI İLE.....
yorumsuz
Bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim.
bin kez budadılar körpe dallarımızı
bin kez kırdılar.
yine çiçekteyiz işte
Bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim.
bin kez budadılar körpe dallarımızı
bin kez kırdılar.
yine çiçekteyiz işte
Vefa görmeyen aşkıma hayat verecek bir tesellim yoksa
Cehennemlere verecek azabıma kalan ya canım yoksa
O güzellik uğruna dövüşmenin ne demek olduğunu bile bilmeyen milyarlarca insan olsa da, bu dövüşün orta yerinde yüreğinin ve bilincinin yumruklarını sömürü çarklarına indirmeye çalışan insanlar söyleyecektir son sözü. En zorlu mücadelelerde, en çetin koşullarda dövüşenlerdir onlar. Yalnız kalabilirler. Yürüdükleri yollarda en yakınlarını kaybedebilirler. Ayağı takılanları, tökezleyenleri, safları terk edenleri görebilirler. İhanete uğrayabilirler. Buna rağmen kilitlendikleri hedeflerinden ayırmazlar gözlerini. Arkalarına bakmadan atarlar adımlarını. Kilitlendikleri hedef öylesine görkemlidir ki onun yanında tüm bireysel acılar, zavallılıklar, küçük hesaplar yok olur.
saygılar sevgiler....
O GÜN GELİNCE
O gün bir gelsin bak, bize artık aç kalmak yok.
Geçeceğiz vitrinlerin, sergilerin önünden, küçülmeden.
Portakalları yığacağım önüne senin, tepeleme,
şarapları yığacağım, etli börekleri, salamları.
Elden geçireceğiz hepsini bir bir, unutalım diye
senin çektiğin acıları, benim gördüğüm işkenceleri.
Sevgili işçi kadın, şapka yapan makine,
artık bu elbiseler kaça diye sorma.
Kumaşı dokudun, elbiseyi diktin ya, giyinmek de hakkın.
Artık kunduracı da yürümeyecek yalnayak karda.
İpekli gömlekler uçuracak bizi rüzgârda kuş gibi.
Lâfta kalacak sanma, taş çatlasa bunlar olacak.
Bir kurtulalım hele tüm asalaklardan,
nasıl seveceğiz birbirimizi, şiirler okuya okuya!
Çekip gidince soyguncular, bir başka dünya kuracağız.
Yaşamak neymiş, yaşamak, sen o zaman gör bak!
Vitezslav NEZVAL
şiirin başlangıç cümlesiyle anlıyoruz ki...aşk değişik hallerine bürünerek devam ediyor şairlere...şiir yazdırmaya...fakat şair...oldukça karamsar ve yeryüzü aşkın yüzü oluncaya değin devam edecek diyor kavgamız...oysa aşk...zaten saflığın ve ulaşılmazlığın en şiir halidir...yeryüzü ise insanın yaşadığına inandığı bir anlaşılmaz matematik ile aydınlatılmış kapkara bir evren parçası...aydınlık olduğuna inandığımız...aşk mahrem olursa ilgisiz gözlere netleşiyor sevgilinin gözlerinde...işte böylesine bir arzunun nefesi tohumlarını ekmekte iken güneş yepyeni bir aşkla yolluyor aydınlığını...milyarlarca can...ilk nefesine ulaşırken...şiirler dökülüyor anlamsız...insan yaşam kavgasının edebi tarihine...ve şair dilini ne ile süslese manasız kalıyor aşk...en yalın hali dururken...ilhamlar tık nefes değil ki...yeryüzü zaten aşkın...ta kendisi..nasıl görmessin şair...ve o aşklar her iklimde sahibini bulurken...beklemektesiniz sizlerde şiirlerinizi... kimi zaman dile getiriyoruz..şiirin anatomisine o an için uymayan kelimeler kendiliğinden düşmekte şiirden...bu şiirde olduğu gibi...(imge...yılgınlık...ve fazlaca tekrarlanmış kelimeler ve fakat bu tekrarlar iyi zamanlanmış ve şiiri sıkmıyor) şiirin değişik zamanlarda yazıldığını çok belli etmese bile anlaşılabiliyor..şair zaman zaman şiirin gidişi ile oynamış ve değiştirilmiş yerler var...ama kurgusunu ustalıkla yaptığını söylememek haksızlık olur...şiir oldukça diline sahip ve ağırlık merkezi şairinin odaklanmasını kolaylaştırmış…sevgilerimi umut dolu şiirlere ümitle bırakıyorum
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Bir boyuttan bir boyuta geçmek gibi,yaşamla ölüm arasında gidip gelmek gibi,kavganın tam ortasında kendini bulmak ve inandığın değerler uğruna savaşmak kadar anlamlı bu şiiri okurken nerelere gidip gelmedim ki...!Işık içinde yatsın Sevgili Adnan Yücel,inanıyorum ki okuyucularına ulaşmanın mutluluğunu yattığı yerden duyumsayacaktır..Ve bence Milli Eğitim Bakanlığınca müfredat kapsamında okullarda Edebiyat derslerinde çocuklarımıza okutulacak kalite de bir eser ve nitelikli bir çalışmadır..Günün şiirini ve seçgiyi saygılarımla kutluyorum..
Ah usta ah! ..
O ne güzel düşlerdi; aşk,özgürlük, devrim...Bütün kadınlar bacımız,adamlar kardeşimizdi.İsli bir lambanın loşluğunda, derme çatma evlerde büyük adamlar gibi devrim planları...Çocuktuk çok.Büyüyünce,yani o gün gelince, o devrim bayrağını Mustafa Kemal'in elinden alıp
yurdun bütün burçlarına dikecektik.Babalarımız,analarımız bizi anlamıyorlardı; ama olsundu; vatandaş bilinçlendirilecek,bir aydınlanma çağı başlayacaktı.Hiçbiri olmadı; Sam Amca emir verdi: 'Bizim çocuklar idareyi eline aldı.'Anamızdan emdiğimiz süt burnumuzdan gelinceye kadar işkenceler gördük; parmak uçlarımızda denendi yüksek gerilim.Yol arkadaşlarımız teker teker düştü; kimini 'Mahpustan kaçıyordu.'diye vurdular,kimini yok ettiler işkencelerde...Akşama kadar işkence yapmaktan yorulan bir görevli akşam kahvesini içti karısıyla,çocuğuna sevgi sundu:'Babalık zor zanaat evlat,sizin için nelere katlanıyorum bilseniz? 'dedi,vicdanını aklamaya çalıştı.
Kıyımdan kurtulanlarımızdan bir kısmı yaşamın manasızlığını sorgulayıp imana geldi; çok temiz bir partiye girip cukkaları götürmekle meşgul şimdi,bir kısmı Özal'ın rüşvetine kanıp harika çocuğu oynadı,bir kısmı içkiye verdi kendini,bir kısmı yasal vatandaşlığı kotardı zor da olsa, şimdi şiirle miirle idare ediyor,cincilerle cebelleşiyor ara sıra...
Ah ah,o ne güzel zamanlardı Tanrı babadan kotardığımız; acısıyla tatlısıyla heyecanlı günlerdi be.
Şimdi kalkıp bir rakı koymalı,bir de Ruhi Usta'dan Karayılan türküsü...Şiir mi? Yaktı geçti beni,sizi bilmem
Hoşça kalın güzel insanlar.
Bu şiir ile ilgili 42 tane yorum bulunmakta