Yerini Seven Akasya Şiiri - Kağan İşçen

denizine küskün ırmaklar çoğalır sanki
ayrılma vaktimizi saklayamayınca
aramızda yarattığımız...korkudan nemli
sesimle dokunduğum her gizde açıktasın
ortaya dökülür beni perçinlediğin çehren
bin dallı ormanlı önemli

senden kalkıp gitmek hiçbir yere gitmemektir
yerini seven akasyayım yanında olanca sokaklı
bakışlarım bir sana bakarken yorulmaz kırılmaz sesim
ama kalbim kırılır...renklerim solar...su kuşlarım ölür
bana inanmazsın...mor dağlı...eylül anılı..inançlı
oldu...inanma...adım düşsün kitabının arasından

-ama-

'gözlerini kapama incinmesin gökyüzü
susma... kuşlar öykünemez sonra mutluluğa
dokun...huylanmasın yaraları çiçek çiçek üşümelerimin
düşün...üzerime uysun romantikliği yağmurun
öp beni kendine gelsin yeryüzü'

yerini seven akasyayım seni düşlerken
ellerimi boş bıraksan da yırtığım umuttan yana
yüreğim kapatır nasılsa aramızdaki söküğü
üzerini örter ucunu açık bıraktığın yerin
hem de son akşam hüznüyle kentin

hamiş:

yüzündür saatim sana baktığımda işler zaman
yüzün sonsuz güzelse zaman da sonsuzdur
söyle sevgilim yüzüne bakmaya nasıl yetsin ömrüm