Yerin kulağı yok, ama insanlar susmuyor. Söylediğim her kelimeyi, attığım her adımı başka bir hikâyeye dönüştürüyorlar. Sessiz kaldıkça daha fazlasını uyduruyorlar, sustukça içime daha çok yük bırakıyorlar.
Ben konuşmamayı seçtim, çünkü ne söylesem yanlış anladılar. Doğruyu anlatsam bile, kendi doğrularıyla örtüştüremediler. O yüzden artık susuyorum. Çünkü biliyorum, yerin kulağı yok ama insanların yargısı bitmiyor.
Kimseye derdimi anlatmıyorum. İçimdekileri yere döküyorum; yer sessiz, anlayışlı ve güvenilir. Yerin kulağı yok belki, ama o bile insanların kalplerinden daha merhametli.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta