Yerin kulağı yok, ama insanlar susmuyor. Söylediğim her kelimeyi, attığım her adımı başka bir hikâyeye dönüştürüyorlar. Sessiz kaldıkça daha fazlasını uyduruyorlar, sustukça içime daha çok yük bırakıyorlar.
Ben konuşmamayı seçtim, çünkü ne söylesem yanlış anladılar. Doğruyu anlatsam bile, kendi doğrularıyla örtüştüremediler. O yüzden artık susuyorum. Çünkü biliyorum, yerin kulağı yok ama insanların yargısı bitmiyor.
Kimseye derdimi anlatmıyorum. İçimdekileri yere döküyorum; yer sessiz, anlayışlı ve güvenilir. Yerin kulağı yok belki, ama o bile insanların kalplerinden daha merhametli.
F.E.S. ve öbürleri için
Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da
Uzun bir hastalık gibi
Aralıksız dinlediğim alaturka bir fasıl gibi
Gökyüzüne bakmayı, dostlara mektup yazmayı
Devamını Oku
Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da
Uzun bir hastalık gibi
Aralıksız dinlediğim alaturka bir fasıl gibi
Gökyüzüne bakmayı, dostlara mektup yazmayı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta