Yerin altı Şiiri - Dağlar Özügüç

Yer yüzü zaten bir alem
Çoktan zevk-ü sefaya dalmışlar
Döndüm birde yerin altına baktım
Benimle gelenlerin tamamı
Sessiz sedasız çekip gitmişler
Çürüyüp toprak olmuşlar
Beni buralarda bir başıma bırakmışlar
Şimdi bana kim bakacak?
Çamaşırlarımı kim yıkayacak?
Önüme bir tas çorba kim koyacak?
Kim bana yoldaş olacak?
Biz böyle kavilleşmemiştik
Beraber geldik beraber gidecektik
Bana büyük yalan söylemişler
Bu hiçlik dünyasında ne var ki?
Varoluşu daha anlamamışlar var,
Anlayıp özümsememişler var
Hiç bir şey bilmeyip
Boş konuşanlar var
Boş konuşmaları bir tarafa
Sevgiyi bilmeyenler var
Şefkat görmeyenler var
Ben bunlarla ne yapacağım
Kiminle arkadaş olacağım?