Yerimdeki/Yerin Şiiri - Seyfullah Ali Koç

Umudun bittiği yerde bıraktım seni
Baş köşede gözlerin,
Masada ellerin,
Ve ellerimde saçlarınla...

Sensiz ölebilecek kadar güçlüyüm artık...
Ciğerlerimi söküp atamadığım sen sohbetimden sonra
Matemi giyip mavileri kusuyorum mısralarıma
Bu sabah
Sol yanımda sızı ile uyandım
Bitmeden ilki yaktım diğerini sigaramın...
Aşkın ilk hicranında
Ayrılığın artçı sarsıntıları vurdukça yüreğimi
İçime düştükçe hasret yangını
Süngü vurdum savunmasız düşüme
Zamansız düşen sibel damlasına
Aşk’ı işliyor gözlerim...
Karanlığa esir ruhuma vaveyla düşürüyor yokluluğun
Melteme emanet edip yüreğimi
Sözlerinin girdabında çırpınıyorum...
Susuyorum.

/ Ölümü avuçlayıp
Hayatı siliyorum gözlerimden.../

Topla cümlelerini dudağımdan
Kör bir bıçakla kesik sözlerim...
Yeşilini kaybetmiş gözde
Nefti yalnızlığı başlıyor artık zamanın
Hayalini karanlığa gömen Güneş’in
Yok, oluşuna dokunuyorum kirpiklerimle her lahza
Heyula sancılardan kalkıp uzanıyorum ayrılığa
Gece şahit acıma
Sana en koyusundan şiirler yazıp
Kendimi ölüme ayırıyorum
Kan bulaşıyor yitikliğin gölgesinden korkak gözüme
Asılıyorum gecenin zifir yalnızlığına...
Gri bulutlarla kefenliyorum düşü...
Umudu yıllarımızla darağacına asıyorum
Rüzgârda savrulan saçlarınla kesiliyor nefesim
İhanetin kadar kan revan gecelerde
Son’a silüetin kadar yakın artık sevda
Uzanıyorum tutmak için sensizliği
Yüreğim düş sürgünü

/ Giyotin giymiş hayalinle
Ölüm kandilleri yakıyorum gecelerime
Ver ateşini/