Yerçekimine son elma Şiiri - Cevat Çeştepe

yeter artık bundan böyle ağaçları sallamayalım, gökten elma düşmesin
yerçekimi ne demektir ve ne işe yarar, ezberledik nasılsa
yeni dersimiz, bulutlardan yağmur ve karanfili beraber yağdırmak olsun
hiçbir bomba su damlasına ve karanfile, benzemez nasılsa…

* *

/yerde bir elma, dokunsan patlayacak/

de ki kendi derlediğin türkünün sözlerini, unutturdular sahne ortasında
sazının teline vurduğun anda, içinde bir kıyamet kopuverdi ki hiç sorma
oysa yerini aldığın bu meydanda, bu sokaklarda, sevgi ve insanlık adına
söyleyecek ne kadar çok sözün vardı,
dinleyen kimseyi bulamasan da.

önce vuslatsız analara ağıt, sonra bütün hasretlere sen ruhsat olacaktın
her çiçekte bin sevgi ve söylediğin her türküde bir güneş olup açacaktın
doğan bütün çocuklar barış adını alacak, önlerinde sen anıt gibi duracaktın
olmadı, yerden o elmayı aldın, patladı,
çocuklarla beraber sen de yandın.

/yerde bir elma, dokunsan dünya yanacak/

acının kanallarında, kan rengi akarken çığlıklar sere-serpe, gece başlar
yeryüzü çekilmez hallerde, göz gözü görmez toz duman, gece bile ağlar
şimdi hani nerede, yaprakla süslenecek, kuş sesiyle şenlenecek o dallar
her biri sanki birer cehennem çizgisine saklandı,
yanlarında içi barut kokulu elmalar.

korkulu rüyalar mı sadece, çocukları uykudan ağlayarak uyandıran böyle
her gözyaşında biraz daha parçalanmak, ölüm bu diyecekler dilleri dönse
şimdi ne anlatmalı, nerden başlamalı, hiçbir güzellik yazılı değil defterde
vakit yatsı, mum ışığında yalan da kalmadı,
peki ne yapmalı, bir şeyler söyle.

/korkma, yarın her ağaç dalında bin karanfil açacak/

* *

bir uzak gemi geçer bu denizden, derlediğin türkünün sözleri gelir aklına
dalgalar saz çalar, bir koku yayılır, sıfırlanmış tarih üstüne
sırtını dayarsın gölgesi yüksek bütün ağaçlara, gülümsersin, gülümsersin
birkaç damla yağmur ve dallardan karanfil yağarken üstüne…