Yer Yerinden Çatladı Şiiri - Hüseyin Soniş

Dışarıda yine tutukluk yapıyor hayatın kurşuni meteryalleri,
Sanki yer değiştirdi dünya, yıldızlar peş peşe çatladı.
Sensiz, hiç kimseyi göstermiyor aynaların sırlı halleri,
Sanki yere düştü yüreğim, toprak parsel parsel çatladı.

Ayrılık, formülü yasalarla yasaklanmış hasır altı bir bahane,
Yaralanmış ayak izlerinden sızan sıfatsız, huysuz bir cinnethane,
Ve geçmişin tozlu raflarında terk edilen süresiz bir tasdikname,
Ufukları bin parçaya böldü ayrılık, yollar yalnızlıktan çatladı.

Sana benzeyen bütün şiirler yasaklandı, üstü örtüldü şehrin,
Bütün çileler serbest bırakıldı toprağı kurutuldu geleceğin,
Mavi beyaz romanlar da kaçak yolcusuna benzedi kelimelerin,
Son kuşlar da havalandı dün gece, şafak şimalinden* çatladı.

Nereye gitsem orda yoksun, çakıldı kaldı gözlerime göz yaşlarım,
Her lehçe de dillerdindim adını ama, kan tutması yaşadı aklım,
Bir türlü göremedim hayatın ön yüzünü duyulmadı feryadım,
Unutuldu yıldızlar, şaşırdı gökyüzüm, yer yerinden çatladı.

Nedir bu yağmıurdaki kıyamet, nedir kefenimdeki çığlık,
Dünya sus pus, dağ taş korkuluk, diller lal, aşklar karmaşık,
Şiirlerin arasına da şarap karışmış, bir yanı gök, bir yanı kayalık,
Ucu kırıldı artık umutlarımın, hayallerim orta yerinden çatladı.

Ey hayat çek elini artık dalgınlığımdan, aklım zaten girdap içinde,
Külleri hala kızgın yüreğimin, sineme çakılan çivi kan içinde,
Eski bir geceden kalma bu zemheri direnişi, hala tekrir* içinde,
Yenile yenile sabrımın direği çöktü, tahmid'in* terkisi çatladı.

Sen, benim gizli yaram, sırrımın sınırsız sultasındaki kehribar,
Cümlelerin arasında bile çıngar çıkaran hece belası bergüzar*
Sonsuza kadar terk edemediğim yürek yarası, iklimsiz bahar,
Sayende kurudu gözyaşlarım, dokuduğum kilim, ilmek ilmek çatladı.

Şimal= Sol, sol taraf. Tekrir= Tekrar. Tahmid= Hamd etme, şükretme. Begüzar= Hatıra, armağan,

Aşıklıoğlu
Hüseyin 30-08-2019