Yenilmez Şiiri - Zülan Eskin

Üşümeyi sevmeyen, yenilmez kız çocuğu,
Açtı gözlerini bir dağ eteklerinde,
Ne özgürlüktü o, aynı zamanda çaresizlik.
Başına geleceklerden habersiz,
Tek söylediğiyle geri dönülmez hareketsiz,
Heyecanı, bin bir padişahtan kefilsiz.
Bilinmezliğin ortasın da, kurtlar sofrası,
Meraklı bakışları kaldı yanına bir de kitapları,
Şimdi sahip olduğu tek müspet, inandıkları.
Özgüveninin arkasına sığınmış saflığı,
Saçları kadar ince ve açıktı lafları,
Aldatmayla gelen içini kara, dışını aydınlattı.
Soğuk, sessiz bir otel odası,
Camına menzil olmuş dal sigarası,
Zamanla eriyen, bir şita kundurası.
Görür görmez anladığı aşkı,
Beklediğine değmişti aslında karşı,
Göremediğiyle kaldı, ne sevgi ne saygı.
Bıraktığı binlerce doğrular gibi,
Aldığı sayısız enisler azar,
Ama şimdi uslanmaz gönül, bir daha koşar.