boz aşklar yeterdi,inadına yaşardı
ne renklerin bozluğuna inanırdı,nede infazına
ipini kendi çeksede gururu alın teriydi
kalkanı hazır,kafa tutardı objektif sevdalara
yaşadığı bozkırın ıssızlığınaydı hırçınlığı
biri olsa geçecekti hayata olan kini,serzenişleri..
kafa kağıdında onsekizindeydi
yolun yarısını yaşadığına kim inanabilirdiki
renk ayarını bi türlü tutturamamıştı hayatın
buydu onu yoran,sedefli sevda arayışları
bellide etmezdi,mert adamdı
diş bilerdi,kanardı,ezilirdi ama dedim ya,delikanlıydı
günü geldi sonunda..
bozkırındaki tek çiçek filizlendi,tamda otlarına alışmışken
kuraktı,sulayamazdı
ilk defa gözyaşını akıttı solmasın diye
ibadet eder gibi ruhunu kattı son umuduna
duaları onaydı,yaşamalıydı gizli bahçesinde
oysa çiçeği bencildi,kendine yaşardı
nede olsa akşam sefasıydı,gündüzleri hiçe sayardı
bizimkide iyi anlaşırdı geceyle,yalnız ona açsın diye
her demlenişte biraz daha anasını satardı dünyanın
ve her demlenişte biraz daha aşık olurdu onun renklerine
aşkı buldu derken tohum vermez oldu son umudu
kanıyla suladı,açmaz oldu,nankördü..
son damlasına geldi
çiçeği azraili,bozkırı kefeni olup,renkleride kaybolmuştu
bu bozkır böylesini görmedi,göremeyecekti
her savaşın,sonuna göz kırptığını biliyordu
bizim yiğit böyle yedi yoğurdunu,
aşktan öldü..
4.12.2003/03:37
Şair ChileckKayıt Tarihi : 4.12.2003 16:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)