Sabahın ilk güneşiyle
Yüreğimde yer eden sen düştün aklıma
Aynı yağmur sonrası, papatya üzerindeki gözyaşı
Bir ateş gibi düştün yüreğime
Bir sen düşseydinki, neyse
Beni yaşatan anılarınla geldin yine
Az bulanık puslusun bugün niye
Hoyratsın bana görünen anılarımda bile
Bir tebessüm bir gülüşünle beni yakan sen
Neden yasakladın kendini bir bilebilsem
Gönül deryama gel diye bir ses versen
Ben, ki senle sonsuza dek gelirim
Hadi yenik düşme gururuna sen
Sen, ki bir adım bana gelsen
Ebediyyen senin olurum ben
Kayıt Tarihi : 15.1.2005 21:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Dursun Onal](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/01/15/yenik-dusme-gururuna.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!