Yenik Şiiri - Kağan İşçen

eşiğindeyim bu son rüzgarın
acı ot kokularıyla sessizleşiyor gündüz
sana yenilendim hep bu ana kadar
ilginç fikirler ürettim anılar ötesi
sana değil yeniğim sensizliğe...

soğuk ve itici evler küskünüyüm
yordamı sokakların ürpertici tınısıyla dolu
sokulgan meraklara yaban çürük umutlu
saatler sonu belirsiz bir sona yaklaşıyor
ben her zamankinden daha çok sensizliğe...

tatlı sarhoşluğumun yığınla sebebindesin
ayva tüylerinin hatırına koşuyorum
ışıklı uçurumlar yılkısı gülüşlerine
bu eskiyen zamanın ta kendisi bu yitiklik
ve açıkça kayırdığım bu koyu bu ölü sonsuzluk
sana değil senden çok sensizliğe...

özleminin yokuşunda sarıldığım kitaplarda
ala rüyalı bir ozan son şiirini yazıyor
ara mevsimli ve benden sana şavkını
sevda dolu ama güçsüz yaz ayrılıklarının
saman alevli göz kırpışlarındaki ben değilim
şiirlerimde dürüstçe bu ölesiye bağırışım
sensizlikten...sensizliğe...