Şimdi böyle hüzünlü halime bakma,
ansızın bir tohum gibi uyanırım sessizliğin içinden.
Geceden kalan son çiğ tanesi,
umut olur, düşer yüreğinin karanlığına.
Köklerimde hâlâ sen varsın
her rüzgâr adını taşır yaprak uçlarında.
Issız dalın bile bir kalbi vardır;
sevgi değince yeşerir yeniden.
Gökyüzü biraz maviye çalar,
biraz da hüzne...
Sen gözyaşlarıma bakma,
ben onları siler, yeniden gülerim.
Zaman gider,
ama ardından hep kalır bir ses
yeniden esmeye başlayan bir rüzgâr gibi
dağıtır düşlerimi.
Ben de öğrenirim,
her düşüşte bir başlangıcın saklı olduğunu.
Bir dizeye tutunur gibi zamana,
bir sevgiye, bir insana, bir bahara...
Ve sen,
belki bir gün duyarsın topraktan yükselen o sesi:
Her yaprak yeniden düşer,
yeniden kalkmak için.
Her dal, sevgiyle dokunulunca
yeniden yeşerir dünya.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 12.10.2025 13:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!