Yeniden Yaşama Sarılmanın Sevinci

heyecanlar, ruh çöküntüsü ve suskunluk
kendini dinlemesi kişinin
iç dünyasıyla hesaplaşması
umudun gizemli suretidir sularda
ve tek bir odaya sığan yalnızlık
postacının gelişi kadar tekdüze
temizlikçi kadının kapıyı vurması kadar sıradan
radyo programları kadar düzenli
önemsiz günlük olaylar içinde
özgürlük ve acıların birikimidir

okuyabilsem kuytu sessizliğinde saatlerin
duygularımı dökebilsem gecelerce
hayır, yapamıyorum
elimin altında bir yığın kitap duruyor
ne zaman çevirsem sayfalarını
içimde can sıkıntısı kuduruyor

annemi yitirdim umarsız yakınlarda
varlığını nelere değişmezdim ki
gecenin kör karanlığında incecik yağmurlar
yüreğimde fırtınalar dinmek bilmiyor
içimde siren sesleri çığlık çığlığa
ve karaya oturmuş bir gemi gibi
ölüm ve ayrılık birlikte vurdular beni

sanki bir narkoz durgunluğu
goethe'nin yaşam yorgunluğunda
aşk tutkusunun derin izleri
soluk alıp verdikçe camın üzerinde buhar
kendini tasvir eden adam
her an tetikte bekler gibi
türlü çelişkileri anlatır boşluğa
mesafeli bakışlarıyla
bir türlü gelmeyen bahar

öfkeli ve aykırı düşünceler sanki
bir bulutun ardına gizlenmiş gibi
yarınların aşkına
gizli bir pişmanlığı da içeren
yırtar proleter perçemini yaşamın
bir itirafnameye dönüşür birden

biraz bellow'un yerine koydum kendimi
biraz yalnızlığımı kuşandım
dışarıda yağmur yağıyordu soluksuz
oturdum seni andım

ıslak sokağın ucundaki karaltı
ağacın kuytu dallarındaki serçeler
ve penceremden süzülen ışık
bendeki birey olmanın bilinci

umut biriktiriyorum katıksız
göğsümde yeniden yaşama sarılmanın sevinci

eskişehir; 9.07.1991