Yeniden Okudum FAUST' u...

…
FAUST’UN LÂNET ETTİKLERİ
(MEFİSTO’ YLA KONUŞMA)
” Sahip olduğum şeyleri uzaklaşmış görüyorum..
Kaybettiğim şeyler bana,artık bir gerçek oluyor..”
-
Aynen öyle..
Bir çırpıda uçuverdi,değerini bilemedim..
AŞK’ının,hatırasını yüreğimden silemedim! ..
(Misali,gerçek olanlar)
FAUST,bütün değerlere şiddetle lânet ediyor…
MEFİSTO’yla konuşurken,bir bölümde şöyle diyor:
-
“..Lânet olsun! .
Ruh’un kendisi hakkında beslediği yüce fikr’e,
Tüm Duygular’ı zorlayan göz kamaştırıcılığa..”
-
Şükürler olsun ki ruhum,Yaratılıştan yücedir..
Göz kamaştırmasa bile duygularım da öyledir..
-
“..Lânet olsun! ..
Ömürboyu bizleri aldatan Şeref hayaline..
Kadın,çocuk,mülk şeklinde hoşagiden tüm şeylere..”
-
Ben şerefimle yaşadım..Şerefi etmedim hayal…
Mülk istemedim ALLAH’tan,kâfidir evlâd-ü iyâl…
-
“..Lânet olsun! ..
Hazineye,boş eğlence,paraya ve servetlere..
AŞK’ın o yükek hazzına,sabırlara,ümitlere..”
-
Mala-mülke meyletmedim..Öylesine gönlüm toktur,
Hazinede,servetlerde,eğlencede gözüm yoktur..
Lânet etmedim ümide, AŞK’ımın ulviyyetine;
Ne inanc’ın ne de sabr’ın ilâhî kutsiyyetine..
Lânet etmek şöyle dursun..AŞK’ı yaşatabilseydim…
Akıp-giden şu zamanı çekip-durdurabilseydim…
Hayatboyu yüreğimden söküp-atmadıklarımı,
Yıllaryılı,gece-gündüz kafama taktıklarımı;
Bitürlü sonu gelmeyen,bin çeşit kaygularımı,
Ruhumu yakıp-küleden ateşli arzularımı…
Uykusuz gecelerimde döktüğüm gözyaşlarını! …
Nâçar kalıp,bastırdığım,sevdalı duygularımı…
Neler çektiğimi,keşke…bir açıklayabilseydim…
Boyun büküp,diz çökerek,keşke yalvarabilseydim! ..
Dualar ettim ALLAH’a…kaybettiğim huzurumu,
Geri versin,bağışlasın günahımı kusurumu! ..
—-10.04.1978
* ULÜVV / YÜCELİK
(ULVİYYE) MANEVÎ ÂLEM’E MENSUP..