‘…Şimdi nasıl cüret ederim yerimden kalkmaya
Duvar sırtımdan güç alırken.
Köhne köşeleri anlatamam sıvalara…’
Bu avlu bu baraka benim düşlerime zimmetliydi sanırdım
Meğer ne çok perdelenmiş hayallerin sığınağıymış
Havasının nefeslerle sevişmediği bir kent kalmadı mı hala
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
