Yeniden Doğmak Şiiri - Sinan Aydoğan

Sen öyle uzaklarda bir yerlerde
Bulutlarla yoldaş bir uçurumdan
Genzini yakan özlemini savururken
Ben burada denize bir adım kala
İçimde kor olan hasretini
Kayalara sarılmış dalgalara anlatırken
Bizden yarına ne kalacak dersin
Birlikte dinlediğimiz o şarkıyı
İçinde yeni tomurcuklar filizlenen
Körpe âşıklara söylersin…

Neden cevapsız kaldı sorularımız
Gölgelerle neden sırdaş olmuşuz
Ne arardık seninle kimsenin bilmediği
Yolun sonunda ne bulmuşuz…
Alacaklı olduğumuz geçmişimize
Kefaret olur mu isyansız bekleyişimiz
Öyle ya.!
Deniz vurgunundan beter vurgun yemişiz
Sebepsiz değildir elbet bunca çektiğimiz.!
Bitsin mi istersin hayatın faydasız nefesleri
Bu son en son değil biliyorsun
Meylimiz ondan ötesine değil mi?

Sen bir kendinin ısrarcı bakışlarından
Kaçırırken bana yasaklamış gözlerini
Ben sokak köpekleriyle dost oldum
Bir tek onlar anlıyor halimi.!
Belki bir lütuftur yokluğuna sabretmek
Belki varlığının ta kendisidir beklemek
Uzat şimdi ellerini çoban yıldızına
Rüyamız değil miydi yıldızlara gitmek.!
Gitmek dediğin
Yeniden doğmak için vakitsiz ölmek gibidir
Ya ölüm!
Ölüm zamanın efendisi değil midir?
Yeniden doğmanın sırrı
Nereye değil, kiminle gittiğinde gizlidir