Yeniden Şiiri - Fatma Iyıbılgın

Bazen gökyüzünün
duru mavisiyle,
bazen de
gecenin siyah örtüsüyle gelir özlemin…
Gelir ve kederli bir bulut gibi ağır ağır yerleşir göğsümün ortasına…
İşte o an,
durmaksızın yeşeren bir hayal olursun içimin toprağında
özümü besleyen su damlası olursun…
Engelleyemem
sisler çöker hüzünlü coğrafyama
sanki yalınayak kalmışımdır alacakaranlıkta…
Ardından
"Gitme" diyen sesin çığlıklaşır kulağımda “GİTME!”
Ve mahsun bakışın takılır aklıma.
İşte ben
tam o zaman
yeniden özlerim seni
daha çok özlerim
yeniden, yeniden…