Yeniden Şiiri - Poyraz Özbey

Güvercin geçer yıllardan
Ardından kelimeler biner hüzünlere
Bazı ince aydınlıklarda kör kelebekler uçuşur
Ve moraran bir sonbahar gecesinde büzülür zaman

Kağıttan mesafeler kanadında ölüm kelebeği
Yumar gözünü batık geceye
Ardından kimsesiz bir ay saatçisi ölür
Belki sakınır, sokak kaldırımlarından gözlerini mahcubiyet

Yırtılan gökte eski bir resmin
Acıdan pay bu ren geyiklerine
Ve sayfalarca yokluğun elden ele
Ve bir hiçte toplanmalar
Sallanan bir anın yankılanan sayfalarında

Artık ne portre yüzün
Ne sevil bir fotoğraf
Ölümler bile etmiyor yakın
Aylak ruhlarda geziniyor kıyısız bir hüzün

Yollar ise karanlığa körüklenir
Ve acır yüzünde masumiyet
Titrek, acıdan kalma hüzünlerde sokak lambacısı…