Yeniden Şiiri - Adnan Durmaz

şarkısı kaybolmuş şehir
döndüm işte
panzerlerle paramparça mitinglerden
kan bulaşmış sloganlar
rüzgarda savrulan bir pankarttı suratı
panik patladı
firari gözler saçıldı kaldırımlara
çılgın gözler bulutlara saklandı
yalağından fırlayıp duvarlara sindi-
ve en çok akılda kaldı
sağanak dindi
vuruldular
ne güzel arkadaşlardı
ne aşkı
ne dünyayı
uçurtma uçuran bir çocuk gibi
yaşamamışlardı
her biri
toprak
ateş
su
ve
rüzgardı

belinden panzer geçmiş coşkular gördüm
ben geldim ey şehir
çığlığıma alışkındır bu gök
onyedi yaşında insan astılar
yangınlar içinde yürüyen cinnet
sürek avlarında izimiz sürdü
haki bir ölüm tıkandı çiğerlerine
şehir katıla katıla öksürdü
biz zincire vurulduk
geçtiğimiz sokaklar kan tükürdü

göğsünde cigara söndürüldü
aşkı tanımamış ergen kızların
vatanın ve milletin bölünmez bütünlüğü adına
tecavüz edildi insana
zulum kan döktükçe hürdü
zaman unutmasın bunu
kendileri için yürümediler
ölüm parmaklıydı bütün elleri
cellat silahına kaçıncı mermiyi sürdü

tanıktır ihtiyar zaman
gök yer ve ulu ağaçlar
meydanlara yağan taşlar
tanıktır
şimdi nerde kim bilir
sürek avlarından
zindanlardan
tezgahlardan
sağ çıkan arkadaşlar

uzun yıllar mahpusuyum
bir yarasa gibi alıştım karanlığa
bir böcek gibi çamurlara-çirklere
yakılmış insan kokusunu bilir misiniz
otuz kişi üçe üçlük hücrede
ya kurt düşmüş yaraların kokusunu
yarin saçlarının boynuna değdiği yerin değil
öfkenin kokusunu ve nefretin
ya ölüm kokusunu hiç bitmeyen
ve kenetlenen dişlere saklanmış
öfkenin kokusunu bilir misiniz

kimbilir şimdi kaç arkadaş
yaşadıkları sokağın bildik kederinde
sabah iş
akşam briç partisi
yok hükmünde bir geçmiş
alkolik olanlar
çıkarabilmek için
günlük rakı parasını
atını katını arabasını
hakkını savunduğu kalabalığın
belliyor anasını

sevmediği eşler
sevmedikleri işler buldu kimisi
çoluk çocuk-ev dam
şöyle rahatça ozanıp
ooh dediği zaman
bir yanı sızım sızım
eksik yaşamaklardan
ilk kez dünyaya bakar gibi
arada bir açılır gözlerinin perdesi
gözgöze gelir yağmurlu geçmişiyle
savunduklarından binlerce uzak
bir kapitalist
metreslere karıştılar
sapıla saman yarıştılar
alıştılar

nerdeyse otuz yıl geçti
o güzel insanlar
çekip gideli
tanrı dağı kadar türk
hira dağı kadar müslüman olanlar
komünistler moskovaya diye bağıranlar
ötikenden at üstünde gelenler
yaşasın komünizm diyenler
kurtuluş islamda diye fetva verenler
holdinler
şirketler
vesair iş yerleri
hep beraber
vatan millet din iman
sosyalizm aşkına
para denilen puta
huşu içinde
günde binlerce kez
diz çöküp tapınmaya durdular
ve birisi çıkıp da
derse ki
çünkü sen artık savunduğun değilsin
kudurdular

pisstt
pist
selam sana
faşist
komünist
ülkücü
müslüman
bilcümle kapitalist

derler ki masalın sonunda
o güzel insanlar
bir gün mutlaka dönecek
bir gün mutlaka dönecek
bunca yalaka-dönek –kıvrak ve onursuzluk batağında
bıçak kemiğe dayandığında
bir gün yeniden
harmanyerlerinden kalkan bir güneşle
ve fabrika dişlilerinde kanayan terin
öfke tam burnuna geldiğinde

adnan durmaz