Kimselere koklatmadan gülünü
Bu biten sayfayı kapattı ömrüm
Söndürdüm ateşim, örttüm külümü
Yeniden çiçeğe durmada gönlüm.
Kara kışlarımı küredim, bitti
Acılar, kederler gönülden gitti
Ortasına baharın iklimi düştü
Rengârenk güllerim açmada şimdi.
Söyledim rüzgâra sevdanı essin
Mavi, meltemlerle gönlüme gelsin
Artık bu yürekte yeni bir sessin
Aşkta son, ömürde ilk nefessin.
Kayıt Tarihi : 20.12.2006 19:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yunus Alp](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/20/yeniden-118.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!