Yol arkadaşım bir kuzuydu
Zaman içinde koyun oldu
Sohbet ede ede sohbete doydu
Zaman çarkından nasibini aldı
Nereye gidiyorsun demeye kalmadan
Birden aynı yoldan yürürken ayrıldı
Arkasından baka kaldım elveda bile demedi
Arkasına bakmadan koyunca yürüdü gitti
Sanki başında bir çoban vardı
Tam kurtların ortasına düştü
Bir birlerini acımadan ısrıyorlardı
Isırıp ısırıp birde gülüşüyorlardı
Hayret ederek gülüşlerini gözledi
Bu nasıl böyle bir şeydi
Koşarak aralarına daldı
Koyun başıyla ısırıp gülmeye başladı
bir keremi iki üç keremi güldü
Gülmenin arkası birden kesildi
Yeni yol arkadaşı kurtların midesi oldu
Kayıt Tarihi : 22.6.2016 09:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyit Uysal](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/06/22/yeni-yol-arkadasi.jpg)
sevgili dıst seyit uysal dört ayaklı kuzunun koyn olup kurtalra yem olması dığanu kaunuda bşzn iki ayaklı insnakılığındakş koyunların iki ayaklı insnakılığındaki kurtlara yen olması acı olan kıyaslana harikaydı kutların
kaleminize sağlık sayın Seyit Uysal...
TÜM YORUMLAR (8)