odanın köşesinde öylece oturur
gözlerinde mevsim kışa dönmüş
canımın içi...gözümün bebeği...
tülbentinin kenarına düşmüş çiçekleri
ıhlamur ağacım benim.
sızlasa da arada bir sağ elinin serçesi
bitmek bilmeyen umutla hala
küçücük şeylerden parıldar gözleri
adam gibi adamsın be kadın anam
ne diyeyim...
yeni yılını
yeni umutlarını kutluyorum anneciğim.
Kayıt Tarihi : 3.1.2012 20:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!