Herşeyin yokluğuna alışıyor insan ve herşey artık herşey olmuyor ondan sonra. Zaman ters yönden esiyor, tek tek siliyor yaşanmışlıkları, hayalleri. Daha da bir değersiz oluyor değer verdiklerin. Masadaki resmi alıp, çekmeceye bırakıveriyorsun bir çırpıda. Diğerlerinin üstüne. Yeni tozlanma alanı oluşturuyorsun..
Şamil AkayKayıt Tarihi : 21.1.2015 00:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!