Her şey gibi değişti, şairliğin modası(!)
Mizaç oldu onlara(!) eskilerin bida’sı.
Kurban eder(!) pek çoğu, manaları lafız’a
Birçoğunun kafiye, olmuş sanki ada’sı(!)
Kıstasları batıdan, besteleri batıldır!
İlhamları periden(!) istidatlar atıldır(!)
Din deyince cinleri, fırlar hemen başlara(!)
Dem vurursan hatadan, tümü kanlı katildir(!)
Kahirlerin yazdığı; çakma aşklar destanı(!)
Şayet şaşıp okusa; mevta eder hastanı.
Karga misal pek çoğu, saldırırlar durmadan!
Uğrsalar bahçene, mahvederler bostanı.
Mübalağa düsturu, hisler daim ifratta!
Yok, çoğunun rakibi, fitne, fücur ifsatta(!)
Asla sevmez tenkiti, beklentisi hep alkış(!)
Hak rızası tanımaz, gözü fani hasatta.
Tek dünyalı pek çoğu, sonsuzluğa inanmaz(!)
Zeki(!) sanır kendini, safdillere(!) aldanmaz.
Haber verir Azrail, ebedlerden durmadan!
Zavallıcık bir türlü, gafletinden uyanmaz.
Allah dese birisi, yallah olur tepkisi!
Korkusundan yanında, Hak diyemez tek kişi.
Bir şahinin gölgesi, düşe şayet üstüne
Ödü patlar korkudan, günler sürer etkisi.
Hiç itibar etmeyin, bu tip acip güruha!
Dua, falan edilmez, şeytanlaşmış bi-ruh’a.
Çünkü bunlar zarara, gidiyorlar bilerek
Şefkat edip, acınmaz, malum muzır marufa.
Cihat ŞAHİN
16.08.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 16.8.2010 10:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!