insan hayatı bir günün 24 saati gibidir.
doğduğu günden itibaren güneş gibi parlar.
gün doğumunun ilk saatleri gibi.
yaş ilerledikçe,
çekilen acı ve ızdırapların eşliğinde güneş parlaklığını yitirmeye başlar.
gitgide edilen tecrübeler,
güneş gibi parıldayan o duyguların saf güzelliğinin önüne geçmeye başlar.
tıpkı saatler geçtikçe havanın kararmaya başlaması gibi.
ve yaş belirli bir noktaya geldikten sonra,
yani gün bitmeye yaklaştıkça,
içimizde barındırmayı asla bırakmadığımız ışığın partısını yayıyoruz sanarız.
aslına bakarsak o ışığın opaklığını yayabilecek kadar korkak insanlar olmuşuz.
tıpkı gece gibi.
Kayıt Tarihi : 25.2.2022 22:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!