Yeni Gün Şiiri - Turgut Uzdu

YENİ GÜN

Uyku mahmurluğu var gözlerimde
Beynim âmâ

Ne vefa kalmış gökyüzünden yağan
Ne sadakat hayata
Bir kuru tütsü neşe
Biraz iç gıcıklayıcı koku
Sonra rüzgâr iki tel saç arası

Can gittikten sonra boşluğu doldurmaz boşluk
Gözler yokluğa takılı kalır
Hatıralar nazikleşir, kibarlaşır, fedakâr olur
Bir keşke dolanır arada sırada etrafta
Açlığa tokluğa takılı kalır

Kuş pisliği gibi uçuşur yalanlar
Düşecek kulak arar, bulur
Yapan bilir ne yaptığını
Asılmıştır dudaklar keşkelere
Can bilse, canan bilse ne olur

Paketinden çekilir bir kâğıt mendil
İki damla gözyaşı emdirilir sallanırken
Sıradadır kalanlar sallanmak için elde
Kırık saniyeler durmuştur zaman beklemededir
Konuşur yalancı kalpler yalancı dilde

Niyazlar, dualar, âminler sel olur
Alışır göz yalnız bir dünyaya
Ve görünen yerde saklanan biri
Bıkmaz usanmaz
Her gece alışır yeni bir rüyaya

Uyku mahmurluğu var gözlerimde
Beynim âmâ
İstenen yahut istenmeyen yeni gün
Uyanır her sabah
İnadına yeni bir dünyaya