Ekmek arası hüzün düründü adam
Eline baktı
Tutacak eli yok, soğuk
Yüzüne baktı gülecek kimsesi yok, dertli
Ayağına baktı gidecek yeri yok, ne çare
Bi’ ısırık aldı
Hüzün karnına oturdu
Bi’ ısırık daha
Ayakta olmazdı
Yokluğunu sarınıp sırtına
Bağdaş kurup toprağa oturdu
Son lokma sıvandı kaldı boğazına oturdu
Yutkunsa geçecek
Su içse serinleyecek
Yağmur sağanağa bir türlü dönmüyordu
Otlara baktı
Katar telaşlı karıncalara
Yavaşça ütüsüz gömleğini çıkardı
Sonra kundurasından kurtuldu
Düşündü
Neredeler şimdi
Göyneğini yırtarcasına parçaladı kurtuldu
Üryandı toprak anasına uzandıkça duruldu
Kustu hüznünü
Kustukça öldü
Öldükçe can buldu
Kalktı ayağa
Bilinmezine yol almaya
İlk adımına
Çukurundan kurtuldu... Masa kitabı sayfa 488/514
Kayıt Tarihi : 28.4.2020 21:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!