Yeni Cami Şiiri - İdris Çetin

Yeni Cami etrafında uçuşan kuşlar,
Yağmurlar gibi yağıyordu, süzülerek.
Zikrediyorlardı Rablerini, taneleri toplayarak,
Dost edinmişlerdi, bir yudum sevgi verenleri.

Her kim ne verirse; koşuyorlardı ona,
Havada kapıyorlardı, atılanı zehir olsa da.
Onların şeytanlık yok, kitaplarında;
Sevgi çiçekleri taşıyorlardı kanatlarında.

Caminin basamaklarına oturan insanlar,
Hep geçmişin hayalini kurup durdular.
Çocuklar yaklaşmaz olmuş, ana babaya,
Çoğunda, ne bir ar kalmış, ne de bir haya.

Caminin etrafına toplanan, üç beş ihtiyar,
Mâzilerinin kalıntısıyla, etrafa baktılar.
Yaşanmaz şehir halini almıştı, görünen manzara,
Of çekmeleriyle, ecdatlarının ruhlarını sızlattılar.

Yıkanın güvercinler, yıkanın ve serinleyin,
Temizlik ve gusül nedir? Bilmeyenlere öğretin,
Temiz olun, arı olun, ulu orta yere pislemeyin;
Sizin davranışınızdan, ders almayanlar utansın.

Tükürün! Denize ve yere tüküren beyinlere,
Tükürün! Aslını unutup da kardeşini küçümseyenlere,
Tarihinden ders almayıp da, büklüm büklüm bükülenlere,
Anne babasını hor görüp de, onları küçültenlere…

Haliç’in mavisini bozan kanalizasyonlar,
Eminönü’nde ki insanları, duyarsızlaştırmıştı.
Bana ne, bana değmeyen yılan bin yaşasın;
Neme lazımcılığı, ruhlarında çoraklaşmıştı…

Yanık bir köprünün arabasız yolları,
Vermiyordu geçit, kalpsiz yaratıklara,
Bu köprünün adı: Tarihi Galata Köprüsü,
Yıllarca barınmış altında, balıklar sürüsü.

Yanık köprü dedik ya, neden yanık?
Kendi dinç olduğu, halde bağrı yanık,
Balık tutanların, tutulan balıkların,
Üzerinde bin bir ah çekenlerin…

İslam’ın olmadığı yerde, düşünceler mahkum olur,
Masum insanlar da, sandalyesinde sanık olur.
Ezan vakti yaklaşıyor, zaman ilerledikçe,
İhtiyarların sözleri, bitmek bilmiyor dinledikçe.

Camiyi gezmek isteyen; kızına diyor ki ana:
Bu açık halinle, giremezsin buraya.
Ayol anne, sen hangi çağda yaşıyorsun?
Bırak, geç bunları yobazlık mı taşıyorsun?

Caminin içi, dışı başka; sokaklar bambaşka,
Erdemli sözler, buharlaşıp uçmuş kulaklardan,
Kötü sözler, patır patır dökülüyor dudaklardan,
Size konuşan dil başka, kalbin sözleri bambaşka.

Vapurlar canla başla, seferlerine devam ediyordu,
Anlamlı her bakışta, dolup dolup taşıyordu,
Ulu Cami diyor ki: Gelin canlar bir ve diri olalım,
Hep birlikte, ayrılık tohumlarını uzaklaştıralım.

Ağustos / 1992
İstanbul