Yeni Bir Lisan Şiiri - Soner Akyol

bir başı yok bunun,
zamanın birinde başladı,
gün ve gün katlandı içimde biriktirdiklerim, içimde hiç bir şey bırakmayana dek,
ve içimden hiç bir şey gelmeyene kadar,
mürekkebi kurumadan yazdıklarımın,
bir yenisine yer bırakmadan,
bir diğerinin gelmeden sırası,
döküldü sözlerimden yaşamımın mihenk taşları,
bir duvar örene kadar aramıza o taşlarla,
nefes dahi almadan yazdım,
kaybettim ya seni,
bir sabah uyanıp rüyalarımın en güzel yerinde,
gecesine kalmadan yazarken,
yazdıklarımı senden daha çok sevdiğimi anlayınca,
yazmak seni sevmekten daha cazip gelince,
o gün kaybettim ya seni,
seni yazmamın bir sebebi olsun diye,
o yüzden bir sonu yok bunun.

bir sebebi olacaksa illa ki,
sen de tut bir ucundan yazacaklarımın,
bir anlamı olacaksa eğer ki,
sen de sev beni yavaştan,
başına seni koyupta yazacaklarımın,
sonunu getirmeyelim seninle beraber,
ebediyetin anlamını yeni baştan yazalım seninle beraber,
ve ölümsüz birer risale okutalım tüm dünyaya,
imkânsiz gördükleri aşk'ı beraber yaşarken hep beraber tanık edelim yazacaklarımıza,
dillerden düşmeyelim yazdıklarımızla,
yeni bir lisanı pelesenk edelim insanların dillerine,
bizim dilimizde yazılmış,
altında bizim imzamız olan şiirlere,
imzası olmayan eserlerin şairi biz olalım,
bizden bahsedecek kar tanelerini yaratalım.