Yeni Bir Kıyam Şiiri - Hüsamettin Deniz

Ötüken’de at bindik,
Kılıç kuşandık,
Ok attık.
Boy boyladık,
Soy soyladık,
Kabımıza sığamadık.
Dört bir yana at koşturup
Fetihlerle doyduk.
Sonra zamanı geldi,
İmanla aydınlandık.
Semerkant ve Buhara’da,
İrfan mektebini kurduk.
Allah nidalarıyla
Akınlar yaptık her yana.
Resul’ün muştusuyla,
Şereflendik sonunda.
Nihayetinde otağı
İstanbul’a taşıdık.
Bizans’ı sildik tarihten,
Çağ kapatıp çağ açtık,

Sonra bir hal oldu bize:
Sanki zafer sarhoşuyduk,
Kendimizi yenilmez sandık,
Derin bir uykuya daldık.
Batıl güç kazanırken,
Bizler sefahate kandık.
Yorgun düştük savaşlarla,
İhanetle yıprandık.
Sonra bütün coğrafyamız
Bir talana uğradı,
Parçalandı vatanımız,
İstikbalimiz karardı.
Koskoca cihan devleti,
Mizahi bir hal aldı.
Savruldu bütün külleri,
Her yanı yangın sardı.
Köklerimiz kurutuldu,
Nesepsiz bir hal aldık.
Koptuk kültürümüzden,
Batılda derman aradık.

Oysa Rahman-ı Rahimin
Tutan eli,
Gören gözüydük.
İ’la’yi kelimetullahın,
Yılmaz neferleriydik.
Düştüğümüz yerden
Yeniden kalkacak,
Ve daldığımız uykudan
Yine uyanacaktık.

Geldi kıyam vakti yine,
Şimdi dimdik ayaktayız,
Kuşanmışız pusatları,
Artık teyakkuzdayız.
Coştu yine ruhlarımız,
Eski hatıralarla,
Kaynar artık kanımız,
Durmaz hiç damarlarda.
Bir ferman bekler oldu,
Cenge hasret gönlümüz.
Bak yola düşmüş yine,
Halaylı düğünümüz.
Hasret dinecek artık,
Bekle biz geliyoruz:
Kosova, Saraybosna,
Varna ve dahi Sofya.
Hasretimiz dinecek
Seninle şanlı Tuna.

Bak şimdi ufukta
Kalyonlar belirmekte,
Barbaroslar, Oruçlar
Hazırda beklemekte.
Bir Fatih daha çıktı,
İçimizden bak da gör.
Gemiler bir kez daha
Karadan çekilmekte.