Ölüm olup düşsen de peşime,
Azrail olup alsan da beni eline,
Yemin etmiyorum ama
Bu aşkı öldürmeyeceğim.
Çınar misali kollarını açsan da
Artık seni beklemiyorum, dönmeyeceğim.
Dalımdaki son yaprak düşmeden;
Devran dönüp gün geldiğinde,
Mazinin izlerini taşıyan gözlerinde,
Son kanlı yaş damlası düştüğünde;
Mahşerde bile seni affetmeyeceğim.
Karanlığın sonsuzluğunda,
Çığlıklar düğümlenirken boğazında,
Ecel olup dikilsen de karşıma
Bende kalan son düşlerimi, sana vermeyeceğim
Kayıt Tarihi : 2.3.2020 20:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sümru Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/03/02/yemin-etmiyorum-ama.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!