Yemin Bilirim Şiiri - Serdar Atabay

Şükür olsun Mevla’m, nimetlerine.
İsmini anmayı, yemin bilirim.
Başımı koymuşum senin yoluna.
Uğrunda ölmeyi, cemin bilirim.

Başımın döndüğü, imandır yönüm.
Adını zikreder bedenim, tenim.
Muhammed Mustafa, Efendim benim.
Kâinatta birdir, emin bilirim.

Sonsuzluk âlemi, eşsiz bir sanat.
Kâdim ilmiyle, döner kâinat.
Ruhumda edep var, şeytana inat.
Tasavvufta ömrü, dem’in bilirim.

Haramı terk edip nefsi dağlayan.
Kevser çeşmesiyle akıp, çağlayan.
Hak aşkıyla her gün, yanıp, ağlayan.
İnanmış kulunu, mümin bilirim.

İbadet pişirir ham olan özü.
Güzel dostu arar, güzelin gözü.
Besmele çekerek başlayan sözü.
İman’ın mesneti, zemin bilirim.

Yapılan hesaplar er geç bozulur.
Günahlar, sevaplar, tek tek yazılır.
Bir kefen, az toprak mezar kazılır.
Serdar’ım emanet, kimin bilirim.