Yemin Şiiri - Yılmaz Tosun

Yüreğimin sesini duya bilir misin…
İçimde kopan fırtınaların bıraktığı harabeleri ,
İçimde büyüyen özlemini biliyormusun…

Bu sevdanın dalında hep yanmaya idi yeminimiz…
Sonsuzluğa dek..
Yemini dinlerken bin kez daha nefret ettim senden…
Erken gelen hazanda hep solan ben oldum…
Sesimi duyma diye,
İki avcumla ağzımı kapatıp,
Çığlık çığlığa ağladım..
Seni sevmemişimki ben,
Sana delice kapılmışım,
Bir yaprağın rüzgara savrulması gibi,
Umarsız,biçare bilinmeyene yol almışım..
Seni sevmemişimki hayalim,
Sana ben sebepsiz tapmışım..

Senin şehrinde idim…
Yüreğim dayansın diye sokağına gittim,
Hani sıf benden uzaklaşmayı seçtiğin,
İzini kayıp ettirdiğin,
Çekip gittiğin sokağına…
Penceren bom boş,
Sokağın nahoş tu…
Sen yoktun tıpkı içimde olmadığın gibi…

Şimdi doyamadığım gözlerine kimler bakıyor,
Kimler doya doya tadıyor seni..
Kim yaşıyor hayalim bir zamanlar benim olan ,
Sadece benim için atan kalbinde kimler yaşıyor…
Sebepsiz değildi gidişin biliyorum,
Tek canımı yakan vedasız gidişindi…
Ve senin gözünde benim bitişimdi…