Yemin Şiiri - Nilgün Akçay

Ay ışığının altında...
Çıplak ayaklarla dolaşırken...

Yıldızlar yere inmişti sanki
Ağaçlar ise fener alayı gibi
Ateş böcekleriyle süslenmişti
Uzattım ellerimi yıldızlara
Yıldızlar doldu avuçlarıma
Ağaçların dallarına
Tek tek taktım yıldızları.

Seyretmeye başladım
Ateş böceklerinin
Yıldızlarla kavuşma dansını

Yemin olsun sana...
Bulutlar taç olsa başıma
Yıldızlar inip gökten aşağıya
Dizilseler birer birer sıraya
Deseler ki ışık olduk karanlığına
Yıldızları tek tek söndürüp
Dolduracağım buluttan bir çuvala .

Sonra da..
Atacağım Munzur dağının ardına
Ve uyuyan güneşi
Tutup kulağından yapıştıracağım
Dağların tepesine.
Beni sımsıkı kucaklayan
Karanlığım yok olsun diye…