Saçlarımın dağılıp bir ekin yığını gibi
Düştüğü günden beri
Seni unutmaya durdum
Şimdi yağmuru bekleyen
Topraklar kadar muhtacım,
Bir kuru bakışa.
İçimde ne bahar kaldı
Ne seninle yolcu ettiğimiz
O temmuz akşamları
Karaya vurmuş bedenim çığlar altında
İki büklüm
Duvardaki aksime sorular soruyorum
Yaşadığımız hatıralar adına
Senin bile kıskanacağın birinin
Eteklerine zımbalayarak
Nüfusuna geçirdiğin kalbimi
Hayata döndürmeye çalışıyorum
Artık tahammülüm yok sana
Bütün aşklarımı görmezden gelip
Pazara çıkararak o tanıdık duruşumu
Elimi yeniden bir taşın altına koyuyorum
Günler uzayıp haftalar sekize çıkarken
Her yeni günü seni unutmaya kuruyorum
Bozduğum yeminleri alarak arkama…
Musa MENEKŞE
16.10.07/03:25
Kayıt Tarihi : 17.6.2008 15:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!