Yemekte ne var? Şiiri - Elzem Vefalı

Anne bana soru sorma bu gün.
Cevaplamak istemiyorum.
İyi geçti işte günüm.
Senden bir şey gizlemiyorum.

Anlamıyorsun beni anne.
Hayır henüz yıkamadım ellerimi.
Geleceğim yemek yemeye.
Tamam çıkarıp geliyorum gömleğimi.

Hayır anne tek arkadaşım sensin işte.
Herkesim ve her şeyim her zamanki gibi.
Hayır anne yaramaz değilim hiçte.
Göstermek mi istiyorsun anne en dibi.

Hiç kaymayacak sandım belki de yıldızım.
Hiç solmayacaktı benim gülüm.
Sensiz emin ol kendi içimde çok ıssızım.
Kayabildiğini duydum inanmadım, güldüm.

Ne demekti ki anne veda?
O güçlü devasa yıldızlar nasıl kayardı ki?
Yoksa sınıyor mu ki beni mevla?
Sen değişmeyen tek şeydin ömrümdeki.

Sen ve babam, anne.
Yok sizden başka kimsem.
Bir şeyleri idrak edebilmekten ziyade.
İnanmak istemedim ki annem.

Anne beni tanrı sevmiyor.
Sevse almazdı anneleri çocuklardan.
Kafamın içinde sert rüzgarlar esiyor.
O zaman ölümün ne farkı var ki doğurmaktan.

Tanrı kulunu çok sever.
Her zaman en hayırlısı mı olur?
Peki tanrıyı hak etti mi bu beşer?
Limanı yanarsa ne yapar küçük vapur?

Tamam anne yeter artık.
Değiştirdim üstümü.
Geç kaldım sadece birazcık.
Yemekte ne var?