Yemek Şiiri - Sebahattin Kömürlü

"Artık yemek alırım "
"Atık yemek alırım "
Ne devir ama.
Nasıl değişti, devir.
Devir devir değişiyor devir.
Değiştikçe deviriyor, insanı, insanlığı.
"Yigit muhtaç olmuş kuru soğana" akla bile gelmiyor, soğan.
Kilo on lira.
Ve başkan diyor ki,
"Burda doyacağını biliyor"
Ekonomi konuşuyorlar,
"Yarın daha iyi olacak"
Yarınlar, yarınlar.
Gelip, gelip geçiyor yarınlar.
Milyonu olan milyader oluyor.
Ve de diyor,
"Memleket kalkındı. "
Sokak ortasında kadın,
"Artık yemeklerinizi alırım "
Memleket kalkındı.
Milyarlık camiiler tepelerde,
Köprüler, yollar, viyadükler,
Yabancıya hastane.
Daha ne bekliyordun şehirde
Atık yemekle beslenmek,
Beslenmekse,
Kalkınmadır bu da.
İşte,
Bedava maske yüzünde.
Bu utunmazlığı elbette gizler bu maske,
Başkanlar yardım dağıtıyor her yerde.
Lâkin bu bile,
"Devlet içinde devlet" oldu birden bire.
Biz, dünyaya yardımda birinciydik.
Bilmiyenler bilsin diye
Haykırıyordu başkan her akşam her yerde.

Para mı kaldı fakirde.
Fakir, yardım eder fakire.
Lâkin bu devirde,
Fakirde kalmadı ki,
Yardım etsin bir birine.

Kalkındı memleket.
"Tünelin ucu göründü."
Dedi başkan.