Yelkensiz Şiirler.... Şiiri - Döndü Dülger

Benim sustuğum şiirlerim var mesela,
Kalbimin dudağa ulaşamadığı mısrası olup kanayan.
Dilimin ucunda yağmur yüklü bir bulut duruyor mesela,
Bir bahara ulaşmanın arzusuyla yanan.
İçimde kıyıya vurmayı bekleyen birikmiş acılarım yatıyor,
Bir fırtına esip hepsini temize çekecek ümidiyle sabahlayan.
Şimdilerde isyanım, kederim, umutlarım,
Yelken açmadan batıyor sığ sularda,
Satır aralarına tutuşturduğum sevdam ağıt yakıyor,
Her günün devr_i akşamında.
Susuyorum artık,
Anlatsam ağlarım,
O yüzden en çok gözlerime yük biniyor,
Yanıltmasın sizi bu halim.
Çünkü konuşamayanlar değil,
Anlaşılmayanlar kırılır en hassas yerinden.
Yalnızca bir göz kırpışı kadar yer edinemeyenler,
Susarak yeşermek isterler kuş kadar yüreğin içinden.
Konuşmadan öylece sussam kabul görür müyüm sizin nezdinizde?
Bir bakışta binlerce sözü sıralar gibi anlaşılır mıyım acaba?
Söylediklerime sağır olanlara rağmen,
Halsiz, kifayetsiz cümlelerimi kurmama müsade eder misiniz?
Koskoca yıllara bir iz bırakamamın yorgunluğuyla
Bir gönülde kum tanesi kadar yer bulur muyum sizce?
Sahi konuşmadan da anlaşılır mıyım günün birinde?
Ya da gözyaşımın sesi duyulur mu gerçekten?..
(Döndü Dülger)