Garson! aç ne olur şunun sesini
Bu çalan Yelda,yla benim şarkımdı
Bulamadım hala onun izini
Bu çalan Yelda,yla benim şarkımdı
Dünyanın en güzel kızıydı bence
Boştu hayat onu sevmeden önce
Kör oldu gözlerim sanki gidince
Bu çalan Yelda,yla benim şarkımdı
Nefesini duymak huzur verirdi
Elinden tutunca içim erirdi
Eminim eskiden o da severdi
Bu çalan Yelda,yla benim şarkımdı
Sevmeyenler bizden bir ders alırdı
Aşıklar ibretle bize bakardı
O mutlu günlerden eser kalmadı
Bu çalan Yelda,yla benim şarkımdı
Yanımda o varken kalbim çocuktu
Hayatıma dair bir tek umuttu
Seviyor belki de, belki unuttu
Bu çalan Yelda,yla benim şarkımdı
Ayılmam zor olur artık bu defa
Bakıp da halime kınamayın ha
Mezeye gerek yok bir büyük daha
Bu çalan Yelda,yla benim şarkımdı
Bu gece gözlerim bırakın aksın
Bitmesin yeniden,yeniden çalsın
(İnleyen nağmeler ruhumu sarsın)
Bu çalan Yelda,yla benim şarkımdı
Bu çalan Yelda,nın sevdiği şarkıydı
Kayıt Tarihi : 8.8.2004 13:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)