Yelda nefesini üfle ruhuma
Şimdi bir ses gelse senden, sussa bütün sesler,
Seni dinlesem sonsuza kadar..
Yürürken yarım aksak, bir köşe başından karşıma çıksan
Sarılmasan da olur, sadece merhaba desen..
Aniden çevirsen gözlerini bakışlarını sineme devirsen
Kirpiklerin batsa canıma ah etmem İnan sana
Gökyüzüne bakarak gülümsesen, bir çift yıldızla birlikte kayıp ruhuma düşsen
Mihriban diye seslensen bana sesizce, '' lambada titreyen alev üşüse'' mesela..
Sabahıma doğsan gün görmemiş ışığınla, güneş doğmaya utansa,
Tutulsa rüzgarın yolu, saçlarına uğramasa..
Sen ah sen; hayalimde bile olsa uzatsan ellerini, yüreğime dokunsan
Üflesen yelda nefesinle, sol yanımın acısını alsan
efsunun kanıma karışsa ve oracıkta ömrümü ellerine bıraksam
Ölsem bu aşk için gözüm arkada kalmasa.
Nimet Öner
20.09.2018.01 20
Kayıt Tarihi : 12.10.2018 14:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeniyle okudum
Sırtlarındaki gömlekleri yırtık olan meczup diyorlar.
Ve yıkılan kapıya asılı kalmış dua gibi.
Az önce yanınızdan ayrıldı gecenin çobanları.
Kimse ağlamadı ben gülerken.
Belki da insanın insanı sevmeye vakti olmadığı zamanlardayız.
Yalnız sessizlik koyulaştı gitgide suretlerde.
Tam yerli yerindeydi fecr vakti kıyıdaki ışık.
İnsanın en büyük hamaratlığıdır dua.
Nasiplendik elhamdülillah.
Aşkınız daim olsun.
Yüreğinize sağlık.
Allaha emanet olun.
Selam ve dualarımla.
TÜM YORUMLAR (2)