Dün seninle yolda karşılaştık
Kalbim yerinden çıkacak sandım
Yolun ortasında durup
Gözlerinin içine utanmadan bakmak istedim
Ama utandım,bakamadım
Sana''Seni seviyorum'' demek istedim
Seni bir daha göremeyecekse gözlerim
Varsın gözlerimi dağlasınlar
Sana dokunamayacaksa ellerim
Varsın ateşlerde yaksınlar
Seni anmayacaksa dudaklarım
Varsın dilim tutulsun
Bir sabah uyandığımda
İfade edemeyeceğim bir tuhaflık olacak üzerimde...
Yüreğime anlaşılmaz bir sessizlik hakim olacak
O an ölüm saatinin yaklaştığını hissedeceğim.
Size,açmayın perdeleri kapatın! diyeceğim
Yaşadığım acı ve tatlı hatıralarla
Yıllar sonra bir gün çıkıverdin karşıma
Hem de bir tren istasyonunda...
Oturmuş,gelecek expresi bekliyordun
Sen benim varlığımdan habersizdin
Oysa ben; uzaktan şaşkın şaşkın süzüyordum seni
İnanamıyordum gözlerime yoksa gördüğüm bir hayal miydi?
Sırlarımı paylaştım geceler boyu
Sana duyduğum hisleri anlattım
Yalnızlığıma vuslat
Canıma can,ruhuma beden oldun...
Geceleri başucumda okşayanım
Gündüzleri beni takip eden
Şu aynaya yansıyan ben miyim?
Yoksa benim kılığıma girmiş bir hayal mi?
Yıllar neleri alıp götürmüş benden,kendimi tanımaz oldum.
Hayat ne kadar acımasız,ne kadar katı ve gaddar...
Hani bir zamanlar aynada gördüğüm o küçük çocuk şimdi nerelerde?
Kimler çaldı çocukluğumu? ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!