Hayat,dipsiz bir kuyu
Ben,içine düşmüş bir garip...
Dünya,koskoca bir han
Ben,o hana misafir olan
Her hangi bir yabancı...
Sevgi bir çiçek
Sen bir zamanların ahu gözlü maralı
Sen rüzgar saçlı,şahrin asi ceylanı
Sen ki şairlerin şiirlerinde ki aşk perisi
Sen ki nice yürekler yakmış
Yürürken etrafa hoş kokular salan güzel kadın
Nerden bilecektin gün gelipte
Sen,sevgisizliğin o acı tanımını bilir misin?
Sıcak gecelerde üşüdüğün oldu mu hiç?
Soğuk odanda tek başına sabaha kadar
Bir sağa,bir sola kıvranıp durdun mu benim gibi?
Sahte sevgiler içinde
Yalnız kaldığını hissettin mi hiç?
Sen içimde kalan bir sırdın
Yokluğunda oldun aşikar...
Şarkılarım seni söyledi
Şiirlerim ise dumanlı gözlerini...
Eller güldü halime
Unut onu gelmez dediler
Günler günleri hızla kovalıyor
Bu senenin dolmasına da bir kaç ay kaldı
Daha önümde atlatacağım kaç badire var acaba?
Ruhumun huzura kavuşması için
Kaç imtihandan daha geçeceğim kim bilir?
Yıkılmadım hala ayaktayım ama
Bu sana son mektubum annem...
Sen bu satırları okurken
Ben senden çok uzaklarda
Bilmediğin bir yerde olacağım.
Hiç istemezdim,seni bir anda terketmeyi
Bunca kahrımı çektikten sonra
Yine gecenin ayazı işliyor iliklerime...İçimde bilinmeyen korkularım var...Üşüyor olmama aldırmadan,gelmeyeceğini bile bile...Bütün bir gece,üşüyen bedenimle seni bekliyorum...Sana bu kadar yakınken...Seni deli divane severken...Bana eziyet etmen niye? ...Her gece aynı film sahnesi...Her gece aynı son...Umutsuz bir bekleyiş...Ve gözlerden akan bir kaç damla yaş...Böyle bir aşkın karşılığı...Bu denli acı olmamalı...Evet,bende biliyorum...Bir araya gelemeyeceğimizi...Bunun mümkün olmadığını...Ama yazık ki şu gönlüme laf geçmiyor...ille de sen...ille de sen diyor...Keşke bende senin gibi aşkıma gem vurabilsem...Senin beni bensiz yaşadığın gibi...Seni sensiz yaşayabilsem...Olmuyor...Olmuyor...Seni sensiz yaşamak bana göre değil...İçimde coşkun fırtınalar koparken...Yüreğimi sakin sulara çevirebilmem mümkün değil...Ben sevdiğim zaman sevdiğimle olmalı,onun için ölümü bile göze almalıyım...Ne desem,ne söylesem boş...İmkansız olduğunu bile bile seviyorum...Bu gönlüm laf anlamaz...Söz dinlemez...Sevgine talip olmuş bir kere...Yine gün ağarmaya yüz tuttu...Ben ise uzun bir geceyi daha uğurladım...Ne zamana kadar sürecek,günü uykusuz gözlerle karşılamam...Nereye kadar böyle sensizlik...Nereye kadar böyle yalnızlık...Söyle nereye kadar...
Sigaramın dumanını
Ağır ağır çekerken içime
Yine sen düştün aklıma ey yar!
Sevdan ise yüreğimde...
Nasıl görebilmeli seni
Nasıl aşmalı bu yolları
Yeni doğan bir bebeğin çığlık çığlığa ağlayarak
Hayata merhaba demesiyle başlar yaşamak...
Acıları,umutsuzlukları hayatın vazgeçilmez
Bir parçası olarak kabullenmektir yaşamak...
Peşimizi bıakamadın gitti be hüzün!
Sürekli bizi kapılarda bekledin
Gülüp eğlendiğimiz zamanlarda bile
Attığımız kahkahalarda gizlendin
Hüzünlendirdiğin her vakit
Bu da geçer dedik
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!