Yel Değirmeni Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Hırsında dokuduğun,
Bin nasihat tezgahında,
mekik olsan ne fayda.
Acıyla terini silerken kopardığın,
ipleri bağlamayınca...

Yel değirmeni mi sandın,
tükettiğin hayatı.
Üflerken savurduğun,
boş zamanlarında,
gelir mi sandın,
beklediğin rüzgar,
acaba uykusuz gecelerinde,
göz pınarlarına.

Ağlayan zamanın közünde,
pişirmeden pişmanlıklarını,
isli dumanlarında,
duyabilirmisin,
hayatın gerçek tadını.
azmin çığlığı,
sevgiyle gönülden haykırmayınca,
dudaklarında...

Vahşi dünyada girdiğin,
çılgın akıntılarında,
korsanlarınla savaşırken,
topladığın ganimeti,
hayat mı sandın,
yalnızlığında...

Ruhsuz bedenlerin,
boş mezarlarında
hasretini duyduğu,
bir gülün kokusu,
biter mi sandın
topraksız saksılarda...

Kokladığın hayatı,
acımasızca kırdığın,
gönül dallarının,
kuruyan yaprağına,
değer mi sandın.
hayallerinde yeşettiğin,
ormanlarında...