Yel aldı gitti Şiiri - Orhan Gündoğ

Gülünce çevreme güller açardım
Sel misali çağlar bendim yıkardım
Nice güzellerin gönlün yakardım
Bir bahardı ömrüm yel aldı gitti

Bir boyraz gibiydim deli çağımda
Eserdim seherde gönül dağında
Bülbül olup öttüm dostun bağında
Bir bahardı ömrüm yel aldı gitti

Bir sağnak misali döküldü yaşım
Çileden kurtulmaz belalı başım
Gözümde tüterken toprağım taşım
Bir bahardı ömrüm yel aldı gitti

Yaşına ermeden ağardı saçım
Bilmedim ne idi bilmedim suçum
Davan ekmek idi derdimse geçim
Bir bahardı ömrüm yel aldı gitti

Yavrular yuvada babayı bekler
Garbin derdinden ne bilir eller
Dayanmaz çalmaya mızrap ve teller
Bir bahardı ömrüm yel aldı gitti

Dostun gazabından çile çekmişim
Namert sofrasında zehir içmişim
Kendi kefenimi kendim biçmişim
Bir bahardı ömrüm yel aldı gitti

Gündoğanım günü karayla geçti
Bazen saraylarda parayla geçti
Gurbet diyarında çileyle geçti
Bir bahardı ömrüm yel aldı gitti

Ağladım çaresiz son sabahında
Bulamadım aradım dostu yanımda
Kabire yatırıp toprak atınca
Bir bahardı ömrüm yel aldı gitti