Gönülden gafleti söküp atınca,
Kişi erecektir mutlak refaha.
Kalbine sevgiyi, aşkı katınca,
Yollarını bağlamıştır Allah'a.
Olmamalı insan günlük çıkarcı.
Kavgacı, isyancı, nankör ve hırcı.
Dostluk hamuruyla yapmalı harcı.
Topluca erelim bizler refaha.
Yaman olur aşk yolunun çilesi.
Tatlı olur meyvesinden yemesi.
Zor olsada 'Al bu senin.' demesi.
Vermeyle varılır inan salaha.
İnsanlığa değer nasıl verilir?
Birlik tohumları nasıl dirilir?
Nefis bedenlerden nasıl sürülür?
Bilmek istiyorsan baş koy dergaha.
Dünümüz şan dolu, yarın umutlu.
Olmak istiyorsak dahada mutlu.
Taht kurarsak gönüllere ne mutlu.
Gerek kalmaz zorbalığa, silaha.
İnsanlığın her hazzını tatmalı.
Doğru söz söyleyip, helal yutmalı.
Müşkülde kalana yardım etmeli.
Karanlığın sonu erer sabaha.
Yeleni, denize akar pınarlar.
Dallar ayrılsada birdir çınarlar.
Felaket anında toplu kanarlar.
Sevinçli günlerde topyekûn şaha.
Kayıt Tarihi : 2.4.2007 14:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!