Yekta Karataş Şiirleri - Şair Yekta Karataş

Bak gördün mü saat kaç?
Kıyamete ömür var
Kaç dünyadan artık kaç!
Bak pusuda ölüm var.

Yak nefsini elinle

Bakıyorum etrafa; ıssız, tenha, yalnızlık...
Bir de girdim zihnime, ne kadar kalabalık!

Sıcak yaz düşlerim vardı benim de bir zaman,
Şimdi sonbahar sarartısı ufkumda her an.

Ol Allah'a sen bir kul
Ömrüne rahmet oku
Bul sırtına da bir çul
Onu çileyle doku

O'dur hani yaratmış

Zalime yol veren elim kurusun!
Haksıza susarsa, dilim kurusun!
Olur bir çirkinlik görür de gözüm,
Ona buğz etmezse, kalbim kurusun!

Sabret, etme cemiyetten şikayet
Halk içinde Hakk'la olmak marifet.

Bir Mihrican esince hatıralar üstüne
Unutulur herşey, unutulur, unutulur...
Sarılırsın gövdesine kollarınla sımsıkı,
Ne yapsan ruhunda kurumuş bir kök kalır.

Bana kalan bir bakış, bana kalan bir yanış,

Sen'den başka yok ilah
Sen'i tenzih ederim
Ben kendime zulmettim
Ya Râb estağfirullah!

Ulan kibirli mahluk!
Söyle bu nasıl kulluk?
Dünya işinde ehil,
Kulluğunda uyuşuk!

Vakit henüz çok erken
Daha gencim, der iken
Kapı çalar apansız
Kabirde yapayalnız
Kalırsın be akılsız!