Yeknesak ruhlar çöküyor içime!

Ben bin dert ile derman yolundayım
El de kos koca biçare bir ime
Bir gülün görmez hasut bağrındayım
Yeknesak ruhlar çöküyor içime
Vur diyen dilin has acısındayım
Kapkara bir sis düşüyor seçime
Altın görülen bakır bir tastayım
Kuş konmaz bir dal düştü nefsime

Kanlar doluyor can içi canlara
Umudu yiten sarılır anlara
Bu ne iştir ki ak görünür kara

Derman olmuyor hayatın çeşmesi
İrkilen ruhlar bir bir de kaçıyor
Boşluk doğuyor çılgınlık ertesi
Halis bağrımdan arayı açıyor
Uğranmaz oldu Hakkın boş tekkesi
İşlenmiş cürüm boyumdan aşıyor
Kara ruhların çıkmıyor nekes’i
İsyan tasından sabırlar taşıyor

Derdin ortağı dermanı saymıyor
Gözü bağlanan gerçekte aymıyor
Fesata dalan ışığı yaymıyor

Dur durak bilmez hesabın peşinde
Dert olmaz derman ters yol da gidişe
Gözler doymaz ki hasüt iş peşinde
İşi ve gücü it ile didişe
Sevap bulunmaz kokuşmuş leşinde
Helalden lokma değmez çürük dişe
Donmuş bir duygu çöker esişinde
Dost türetir aymaz hissedişe

Kokuşmuş dilden bal saçılsa yenmez
Ruhun için de donan kir silinmez
Kim has kim değil çözülse de denmez...

(29.01.2012) AZAP…